آئین مستان

حسین حسین که میگم بویِ حرم میپیچه

خدا میدونه نوکر ، بدونِ ارباب هیچه

به کربلا و به شیش گوشه قسم

با تو به هرچی که میخام میرسم

تو زیاد مثل من داری ، ولی من مثلِ تو هرگز

میگیرم یاد تو فالُ ، تو جوابم میگه حافظ:

رندانِ تشنه لب را آبی نمی دهد کس

گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت

در زلفِ چون کمندت ای دل مپیچ کان جا

سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت

حسین ... حسین ...

اجازه دادی حرفِ دلم صمیمی تر شه

رفاقتِ ما با هم بازم قدیمی تر شه

از پایِ سفرت میرم با دستِ پر

آغوشت رو باز کن واسم مثل حر

به فدای حسین ابن علی ابن ابی طالب

سر سجاده ام هرشب یاد یک بیتی از صائب:

چند روزی بود اگر مهر سلیمان ماتم

تا قیامت سجدگاهِ خلق مهر کربلاست

حسین ... حسین ...

برای من میدونی ، تو باهمه فرق داری

خدا وکیلی خیلی به گردنم حق داری

چه حس خوبی دارم به پرچمت

لحظه به لحظه بیشتر دوست دارمت

خیلی از شاعرا گفتن به هوایِ تو بیماریم

همه حرف دلم جمعِ تو همین شعر انسانی:

از عناوینِ جهان مرثیه خوان مارا بس

از دو بازار یکی باب دکان ما را بس

زخم ما را همه در گوشۀ شش گوشه بزن

که در این شور و نوا جامه دران ما را بس

ای قرار دل زینب ، دلمه بی قرارِ تو

میکنم عشق چقدر با این غزلِ سازگار تو:

در دم مرگ اگر پا به سرم بگذاری

عمر جاوید به شیرینی آن یك دم نیست

بگذار آدمیان طعنه زنندم گویند

هر که خود را سگ کوی تو نخواند آدم نیست

حسین ... حسین ...

من از این دنیا چی میخوام همه آرزوم حسینِ

همه آرزوم نشستن توی بین الحرمینِ

من از این دنیا چی میخوام فقط اندازه یه لحظه

منو تو بغل بگیری به همه دنیا می ارزه

من ازت چیزی نمیخوام ، فقط اینکه دم مردن

ببینم که پرچمت رو ، بالایِ سرم آوردن

من ازت چیزی نمیخوام همه چیمو از تو دارم

رو به راه ترم همین که رو به کربلا بیارم

بی قرارم حسین جان بیقرارم

شب و روزم هوایِ تو رو دارم

آقام ، اباعبدالله..

من از این دنیا چی میخوام یه دلِ پاک زهیری

یه دعات کافیِ آقا واسه عاقبت به خیری

من از این دنیا چی میخوام یه نفس پیش تو بودن

کنار ضریح شش گوش شعر عاشقی سرودن

من ازت چیزی نمیخوام یه زیارت قبولُ

رو به رو حرم بایستم بخونم اذنِ دخولُ

دل من کبوترانه دور گنبد طلاته

بهترین نقطۀ دنیا حرم کرببلاته

بی قرارم حسین جان بیقرارم

شب و روزم هوایِ تو رو دارم

آقام ، اباعبدالله..

بی تاب روضه تم ، تو دادی قیمتم

وقتی تو هیئتم ، انگار تو جنتم ..

بی قرار حسینمُ گردِ مدار حسینمُ

سربدار حسینمُ فداشه جونم

مست جام حسینمُ غلام نام حسینمُ

زیر گام حسینمُ به پاش میمونم

من نوکرتم همه دنیایِ منی

قشنگ ترین ذکر لب هایِ منی

یا ثارالله و بن ثاره ...

عمریه سائلم ، لطفِ شماست شاملم

اصالتم زینبیُ ، عبد ابوفاضلم

آره خیلی خرابمُ عمریه در تب و تابمُ

عبد کوی ربابمُ عبد الرقیه

این کلام اماممه شروع شور قیاممه

دم و ذکر مداممه لعنِ امیه

من نوکرتم همه دنیایِ منی

قشنگ ترین ذکر لب هایِ منی

یا ثارالله و بن ثاره ...

لبریز ماتمه

قلب بی تابم چشم بی خوابم

گریونه امشب واست اربابم

تا نفس دارم بهت مدیونم

ای آقا جونم اینو می دونم

پای این پرچم می مونم

حسین آقاجان.......

بیچاره ی توام

ای تاروپودم ذکر سجودم

واللهِ خیلی دلتنگت بودم

روزی مو از روضه ها میگیرم

جایی نِمیرم می دونم اینو

که بی تو آقا می میرم

حسین آقاجان.......

ای پادشاه عشق

ای نور دیده ای برگزیده

نوکرات و باز زهرا خریده

بی تاب نغمه های چاووشم

باده می نوشم با اذن زهرا

پیراهن مشکی می پوشم

حسین آقاجان.......

لشکر جمعِ دور گودال یال ذوالجناح خونینه

دل ارض و سما میلرزه که داره خواهرش میبینه

خواهر داره میبینه نوک تموم نیزه ها خونینه

میبینه سینه ناموس خدا سنگینه

میبینه نشسته بی حیا به روی سینه

تو مشت قاتلا پیچیده موی تو

دیدم نمیبُره خنجر گلوی تو

ای وای حسین من..........

تنها بی دفاع افتاده که لب تشنه و بی جونش

کنار پیکرش تو گودال مادرش فاطمه مهمونه

مادر داره میبینه سر همه ملائکه پایینه

میبینه خنجر دارهپیش گلو میشینه

میبینه چه ضربه هایی میزنه با کینه

روح از بدن چه با تاخیر جدا میشه

چون کُندِ خنجر و سر دیر جدا میشه

ای وای حسین من..........

از مقتل تا عرش اعلا پیچیده صدای مولا

علی مرتضی گریونه میخونه از نجف واویلا

حیدر داره میبینه زمین تو فواره خون رنگینه

میبینه زلف حسین تو دست اون بی دینِ

میبینه زهرا خودش کنار اون بالینه

سرخه محاسنش غارت شده تنش

آخه مگه چقدر می ارزه پیرهنش

ای وای حسین من..........

دست تقدیر گریه می کنه ای وای
داره شمشیر گریه میکنه ای وای
خاک گودال ضجه میزنه ای وای
آخرین تیر گریه می کنه ای وای
نور خورشید گریه می کنه ای وای
بس که تابید گریه می کنه ای وای
گفته مقتل جالس علی صدره
هر کی فهمید گریه میکنه ای وای
و علیک بالبکاء
بین اون شلوغیا تنها موند
وعلیک بالبکاء
نگران خیمه ی زنها بود
و علیک بالبکاء
چه غمی تو صورتش پیدا بود
و علیک بالبکاء
که سرش به دامن زهرا بود
یوماه، یوماه.......
سم مرکب گریه میکنه ای وای
مادر هر شب گریه می کنه ای وای
آسمون از داغ تو پریشون شد
بس که زینب گریه میکنه ای وای
موج دریا گریه میکنه ای وای
خاک صحرا گریه میکنه ای وای
همه رفتند مادرت کنارت هست
خود زهرا گریه می کنه ای وای
و علیک بالبکاء
تشنه لب بود و لب دریا بود
و علیک بالبکاء
بدنش زیر سماسبا بود
و علیک بالبکاء
سر پیرهنش هم دعوا بود
و علیک بالبکاء
که سرش به دامن زهرا بود
یوماه، یوماه .......
کوه و هامون گریه میکنه ای وای
آسمون خون گریه میکنه ای وای
لب خشکت چشم به راهه بارون بود
داره بارون داره گریه میکنه ای وای
اون همه سنگ گریه میکنه ای وای
وسط جنگ گریه میکنه ای وای
دختر تو خیمه مونده بی تابش
شده دلتنگ گریه میکنه ای وای
و علیک بالبکاء
که زمین و آسمون گریونن
و علیک بالبکاء
خواهرش رسیده سرگردونه
و علیک بالبکاء
تو تنش نیزه رو می چرخونه

و علیک بالبکاء
مادرش براش روضه میخونه

یوماه، یوماه .......